برای فرش ابریشم کرمان با نقوش هندسی مشابه، از فرش‌های نمونه بافته شده به میزان ¼ یا فرش‌های متوسط با مقدار کمی آب، لبه‌های پهن، هسته و نقوش آبپاشی نیز استفاده می‌شود.
کاربردی ترین روش در این زمینه، کشیدن موتیف روی کاغذ مربع است. به این کاغذ «مثال»، «دریل» یا «رئیس» می گویند. باس ها به طور جداگانه برای حاشیه، گوشه، کف و شکم آماده می شوند.
قیچی (بریده شده) پس از فشرده شدن کامل نخ های تاج با کمک شانه ای به نام kirkit که با بریدن در ارتفاع تولید می شود. در هنگام ضربه زدن، دو نوع گره مختلف اعمال می شود: گره گوردس یا گره ترکی، سنا (سینه) یا گره فارسی.
در نوع اول گره با گذراندن نخ از روی دو زنبور عسل و برداشتن آن پرتاب می شود و ظاهری متقارن می دهد. در نوع دوم گره را با گذراندن نخ از زیر یک زنبور به سمت راست یا چپ و چرخاندن آن به زنبور دیگر پرتاب می کنند.
این نوع تصویر نامتقارن است. از آنجایی که گره فارسی را می توان به دفعات بیشتری گره زد، پردازش نقوش زیباتر را تسهیل می کند. اما با گره ترکی بافت قوی تری به دست می آید.
برای نازک بودن قالی، نخ های زنبوری و پود را از پنبه می سازند و دختران جوان و کودکان با انگشتان کوچک را به کار بافندگی مشغول می کنند.
به غیر از انواع گره ترکی و فارسی، نوع سومی که بیشتر در قالی های مصری و اندلسی دیده می شود و چندان متداول نیست، در یک تار گره می زنند.
نقوش قالی‌ها در اثر تکرار زیاد از حافظه یا نمونه‌ای استخراج می‌شوند. گاهی اوقات فرش های نوع بسیار کوچک با شمارش گره ها از پشت از روی فرش دیگری کپی می شوند.
